خداییش ببین چه مملکتیه!!!

الان حدود 1 سال است که خیلی خسته ام و این هفتـه آخـر هـم کـه دیگـه دارم از پـا مـی افـتم. چـرا ؟ همیشه فکر می کردم کمی تنبل ام اما حالا دقیقا حساب کرده ام و متوجه شده ام کـه خیلـی کـار مـی کنم. ببینید ما توی ایران 72 میلیون جمعیت داریم که 13 میلیون اونها بازنشـسته هـستند. پـس مـی مونه 59 میلیون نفر. از این تعداد، 24 میلیون دانش آموز و دانشجو هستند یعنـی بـرای انجـام کارهـا فقط 35 میلیون نفر باقی می مونند. توی کشور 10 میلیون نفر هم توی ادارات دولتی شاغل هستند کـه خب عملا کاری انجام نمی دن. پس برای پیش بردن کارها تنها 25 میلیون نفر باقی مـی موننـد. از ایـن 25 میلیون نفر هم تقریبا 4 میلیون نفر آخوند و ملا و سانـسورچی اینترنـت و نماینـده مجلـس هـستند پس فقط 21 میلیون باقی می مونن و اگر بدونیم که تقریبا 17 میلیون آدم جویای کار داریـم، معنـیش این خواهد بود که کل کارهای مملکت رو 4 میلیون نفر دارن انجام می دن. اما حدود 2 میلیون نفر هـم نیروهای مسلح داریم و این یعنی فقط 2 میلیون نفر نیروی کار باقی می مـونن. از بـین ایـن دو میلیـون نفر، 646,900 عضو پلیس و وزارت اطلاعات هستند پس کـلا مـی مـونیم 1,353,100. حـالا ایـن وسـط 649,876 نفر بیمار داریم که قدرت کار ندارند و بار کارهـای کـشور افتـاده روی دوش 806,200 نفـر از جمعیت. فراموش کردم بگم که ما حدود 806,186 نفر هـم ممنـوع القلـم، ممنـوع التـصویر، ممنـوع الصدا و دیگر انواع زندانی داریم پس کل کارهای کشور افتاده روی دوش 14 نفـر! از ایـن چهـار ده نفـر 12 تاشون عضو شورای نگهبان هستند و پس متوجه می شیم که کـل کارهـای کـشور افتـاده روی دوش دو

نفر: من و تو ! و تو هم که داری اینو می خونی!!!